FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum wiersze i to co o nich myślimy Strona Główna
->
Poezja własna
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Poezja
----------------
Co myślicie o wierszach Evy
Poezja własna
Reguły
----------------
Regulamin
Zażalenia
Opowiedz mi...
----------------
Coś śmiesznego...
coś o sobie...
twoją opowieść...
Porozmawiajmy...
----------------
o czym tylko zechcemy...
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
Eva
Wysłany: Wto 21:21, 23 Sty 2007
Temat postu:
NIe ma naprawdę za co, bo poezja jest piękna
Sechmet
Wysłany: Pon 18:57, 22 Sty 2007
Temat postu:
dziękuję wam ślicznie za miłe słowa. bardzo się cieszę, że dałam się namówić pewnej osobie
na pojawienie się na tym forum. Przeczytanie takich pozytywnych opini nastraja naprawdę optymistycznie. Tego mi trzeba było
A gdybym wykrzyczała, że kocham,
że miłuję,
A gdybym powiedziała, że uwielbiam,
że szanuję,
A gdybym wyszeptała skrycie,
że kocham, kocham życie!
Czy uwierzysz...?
Eva
Wysłany: Pon 15:48, 22 Sty 2007
Temat postu:
Bardzo mi tym schlebiasz, a jej wiersze sa naprawdę wspaniałe
Albert
Wysłany: Nie 1:34, 21 Sty 2007
Temat postu:
jestem pod wrazeniem i musze sie zgodzic z A. S. Macie podobny styl pisania
a mnie to cieszy bo moge przeczytac dwa razy wiecej tego co lubie
Sechmet
Wysłany: Sob 15:25, 20 Sty 2007
Temat postu:
I wkroczyłam w świat jak ze snów.
Wymarzony...
Tak pieknie kłaniające się drzewa,
promienie oświetlające czystą biel.
I jak codzień wkroczyłam w świat.
Już nie taki piękny,
już nie czysty,
już nie wymarzony...
To nie czar prysł, to wewnątrz
zgasło światło - to czyste, to przejrzyste
I śnieg już nie jest taki biały...
Tylko to drzewo nie straciło swego blasku -
Utraciło skromność.
Po to żeby wrócić? Nie zapomnieć?
Pozostawić wspomnienia,
iskrę w głębi siebie.
Poezja dla uszu...szkoda tylko że często wiersz jest walka z rzeczywistością lub rozpaczą poety...
Admin System
Wysłany: Pią 11:04, 19 Sty 2007
Temat postu:
Macie podobny styl pisania. Czy wy przypadkiem nie jesteście rodziną? A jeśli tak to z którą moge się umówić? Słoneczko pisz tak dalej. To poezja dla moich uszu.
Eva
Wysłany: Pią 11:02, 19 Sty 2007
Temat postu:
Dawaj nam więcej takci perełek
Sechmet
Wysłany: Pią 0:24, 19 Sty 2007
Temat postu:
dziekuję za miłe słowa, aczkolwiek spodziewałam się bolesnej krytyki patrząc na swoje wiersze i na to jak komentowani byli inni. ale w takim razie z tej okazji rzucę jeszcze czymś
Słońce nie do końca jasne,
Życie nie koniecznie własne,
Światłość nie bardzo świecąca,
Miłość...zupełnie nie gorąca.
Nic się nie wydarzy
Ani nic nie było
To uczucie żyło
Tylko jedno tchnienie serca...
Ucichła muzyka
Przerwane rozmowy
Zegar już nie tyka
Nie zacznie się dzień nowy
Zniknęła, odeszła w niepamięć.
może dość co by nie zaśmiecać forum
Albert
Wysłany: Czw 23:29, 18 Sty 2007
Temat postu:
Jestem mile zaskoczony i chetnie przeczytam wiecej
Eva
Wysłany: Czw 18:26, 18 Sty 2007
Temat postu:
MNie się bardzo podobają twoje mysli
Sechmet
Wysłany: Wto 22:08, 16 Sty 2007
Temat postu: wiersze - nierozwinięte myśli duszy
moje próby pisania poezji. nie po to by stać się poetą, lecz po to by pozbyć się nadmiaru myśli w głowie:
Szcześcia i radości mało,
Sił niewiele mi zostało.
Wiary i nadzieji skromnie,
Myśli wszystkie nieprzytomnie
w stronę światła dążą trwale.
Nie chcę smutku w sercu wcalę...
Odrobinę blasku słońca
pragnę wnieść każdemu w życie,
by z uśmiechem żył bez końca
w swoim marnym ziemskim bycie...
Jestem nadzieją, ostatnim tchnieniem,
iskrą w ognisku niedopaloną.
Jestem wiarą, ostatnim drgnieniem,
duszą artysty nieokreśloną.
Jestem snem, ostatnim westchnieniem,
istotą w klatce niewyzwoloną.
Jestem milczeniem...
Widzę skrzydła rozpostarte,
grube księgi juz podarte,
stare zdjęcia wypłowiałe
wielu ludzi, twarze białe,
zegar już nie tykający
kwiat czerwony i pachnący,
wszystkie bóle dźwięk kojący.
Moje oczy wnet otwieram,
myśli swoje szybko zbieram,
Żadnych skrzydeł, ksiąg i ludzi,
tylko dźwięk się w uszach budzi...
3 wiersze, bo 3 rzeczy sa najlepsze
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Theme
xand
created by
spleen
&
Soft
.
Regulamin