wiersze - nierozwinięte myśli duszy

Sechmet

moje próby pisania poezji. nie po to by stać się poetą, lecz po to by pozbyć się nadmiaru myśli w głowie:

Szcześcia i radości mało,
Sił niewiele mi zostało.
Wiary i nadzieji skromnie,
Myśli wszystkie nieprzytomnie
w stronę światła dążą trwale.
Nie chcę smutku w sercu wcalę...
Odrobinę blasku słońca
pragnę wnieść każdemu w życie,
by z uśmiechem żył bez końca
w swoim marnym ziemskim bycie...

Jestem nadzieją, ostatnim tchnieniem,
iskrą w ognisku niedopaloną.
Jestem wiarą, ostatnim drgnieniem,
duszą artysty nieokreśloną.
Jestem snem, ostatnim westchnieniem,
istotą w klatce niewyzwoloną.
Jestem milczeniem...

Widzę skrzydła rozpostarte,
grube księgi juz podarte,
stare zdjęcia wypłowiałe
wielu ludzi, twarze białe,
zegar już nie tykający
kwiat czerwony i pachnący,
wszystkie bóle dźwięk kojący.
Moje oczy wnet otwieram,
myśli swoje szybko zbieram,
Żadnych skrzydeł, ksiąg i ludzi,
tylko dźwięk się w uszach budzi...

3 wiersze, bo 3 rzeczy sa najlepsze Wink

Eva

MNie się bardzo podobają twoje mysli

Albert

Jestem mile zaskoczony i chetnie przeczytam wiecej

Sechmet

dziekuję za miłe słowa, aczkolwiek spodziewałam się bolesnej krytyki patrząc na swoje wiersze i na to jak komentowani byli inni. ale w takim razie z tej okazji rzucę jeszcze czymś Razz

Słońce nie do końca jasne,
Życie nie koniecznie własne,
Światłość nie bardzo świecąca,
Miłość...zupełnie nie gorąca.

Nic się nie wydarzy
Ani nic nie było
To uczucie żyło
Tylko jedno tchnienie serca...

Ucichła muzyka
Przerwane rozmowy
Zegar już nie tyka
Nie zacznie się dzień nowy
Zniknęła, odeszła w niepamięć.

może dość co by nie zaśmiecać forum Wink

Eva

Dawaj nam więcej takci perełek

Admin System

Macie podobny styl pisania. Czy wy przypadkiem nie jesteście rodziną? A jeśli tak to z którą moge się umówić? Słoneczko pisz tak dalej. To poezja dla moich uszu.

Sechmet

I wkroczyłam w świat jak ze snów.
Wymarzony...
Tak pieknie kłaniające się drzewa,
promienie oświetlające czystą biel.

I jak codzień wkroczyłam w świat.
Już nie taki piękny,
już nie czysty,
już nie wymarzony...
To nie czar prysł, to wewnątrz
zgasło światło - to czyste, to przejrzyste

I śnieg już nie jest taki biały...

Tylko to drzewo nie straciło swego blasku -
Utraciło skromność.
Po to żeby wrócić? Nie zapomnieć?
Pozostawić wspomnienia,
iskrę w głębi siebie.

Poezja dla uszu...szkoda tylko że często wiersz jest walka z rzeczywistością lub rozpaczą poety...

Albert

jestem pod wrazeniem i musze sie zgodzic z A. S. Macie podobny styl pisania Smile

a mnie to cieszy bo moge przeczytac dwa razy wiecej tego co lubie

Eva

Bardzo mi tym schlebiasz, a jej wiersze sa naprawdę wspaniałe

Sechmet

dziękuję wam ślicznie za miłe słowa. bardzo się cieszę, że dałam się namówić pewnej osobie Wink

na pojawienie się na tym forum. Przeczytanie takich pozytywnych opini nastraja naprawdę optymistycznie. Tego mi trzeba było Cool

A gdybym wykrzyczała, że kocham,
że miłuję,
A gdybym powiedziała, że uwielbiam,
że szanuję,
A gdybym wyszeptała skrycie,
że kocham, kocham życie!
Czy uwierzysz...?

Eva

NIe ma naprawdę za co, bo poezja jest piękna